Peter Simon von Pallas – wybitny zoolog i botanik niemiecki, którego Katarzyna II Wielka zaprosiła w 1767 roku do Rosji; został członkiem-korespondentem Rosyjskiej Akademii Nauk w Petersburgu, a w 1768 roku – profesorem Uniwersytetu Petersburskiego. W latach 1768–1774 przedsięwziął, z polecenia Rosyjskiej Akademii Nauk trudną i niebezpieczną wyprawę do obszarów Uralu, stepów orenburskich i kirgiskich oraz Syberii: Ałtaj, okolice Kiachty, aż po Zabajkale i górny bieg Amuru. Droga powrotna wiodła przez Krasnojarsk, Tomsk, Tarę, Uralsk i stepy nadwołżańskie. (wikipedia)
W moje ręce trafił pierwszy z pięciu tomów (pierwsze francuskie wydanie z 1789 roku) w których Pallas opisał ową wyprawę. Marzeniem jest tom trzeci, gdzie jest opisana historia odkrycia „żelaza Pallasa” czyli meteorytu Krasnojarsk ale chyba nie mogę narzekać. Od nazwiska tego wybitnego uczonego wzięła nazwę grupa meteorytów żelazno-kamiennych – pallasytów.
